Top najlepsze horrory ostatnich lat Secrets
Top najlepsze horrory ostatnich lat Secrets
Blog Article
Sytuacja staje się coraz bardziej napięta, aż pewnego dnia mężczyzna przestaje nad sobą panować…
What’s on Netflix is just not owned by or affiliated with Netflix or any of its associates in almost any potential. The authors of This web site also have no affiliation with Netflix.
reboot can take a essentially Daring stance: overlook each of the prior sequels (yes, Particularly that a person starring Busta Rhymes), don’t make Michael Myers Laurie’s key brother, strip absent all trace from the supernatural… and just normally smash that reset button. The end result is a modern slasher Motion picture that’s a direct sequel to Possibly the greatest slasher Motion picture of all time (the 1978 Halloween, sadly not on Netflix at this time); and it’s almost in addition-crafted and creepy.
„Cam” Daniela Goldhabera wygląda jak jeden z odcinków słynnej antologii, „Czarne lustro”. Reżyser najpierw przedstawia realne zagrożenia będące następstwem nieskrępowanego eksponowania ciała w sieci, a następnie podejmuje kolejny istotny dilemma, jakim jest kradzież tożsamości.
To, co w pewnym momencie zaczyna się dziać na ekranie, przerasta najśmielsze oczekiwania – druga połowa filmu to właściwie jeden wielki horrorowy rollercoaster, w którego sercu bije ta sama energia, która trzy dekady temu napędzała klasyk Raimiego. Fede Álvarez najlepiej czuje się w scenach krwawej łaźni, na co najlepszym dowodem jest ostatnie czterdzieści minut jego filmu.
's religious chatting details can be a tad surface area degree, but Grant continue to sells the hell out them that has a effectiveness that takes the appeal of any of his famed rom-com roles and flips it on its head. We may perhaps by no means enjoy Notting Hill the identical way yet again. — B.E.
Debiut Babaka Anvariego to horror, który wykorzystuje dobrze znany gatunkowi motyw relacji matki z dzieckiem (dlatego często raczej mylnie przyrównywany jest do „Babadook” z 2014 roku) i osadzony jest w straszliwej wojennej rzeczywistości.
Takie filmy często skłaniają do przemyśleń na temat tego, jak blisko może być fikcja od realnych wydarzeń. W związku z tym, horrory inspirowane prawdziwymi historiami zyskują na popularności i przyciągają coraz większą rzeszę admirerów.
Slipping to the skin of fans, frenemies, and rivals, these twentysomethings flirt, struggle, and deceive till a deadly transform raises the stakes. And each phase of the movie is gleefully twisted. In his Mashable evaluate, Siddhant Adlakha raved, "Wielding devilishly pleasing visual language, it provides winking hints of catharsis that make even its most audacious, galaxy-brained style swerves really feel like a pair's therapy session atop the planet's tallest, quickest roller coaster. It's a frenetic and intriguing film that cannot be skipped."
follows a zobacz tutaj disgraced journalist seeking to revive her occupation using a podcast delving in the unexplained. But when a story about mysterious black bricks lands in her inbox, she finds herself finding sucked into some thing she genuinely can't make sense of.
Because the name suggests, this recreation leaves you by yourself and isolated in an deserted house, properly-recognized for its haunting history. Taking up the position of a private detective, you need to examine the mysterious auto murder that occurred listed here not much too way back.
wykorzystany jest tu do stawiania ciekawych pytań, ale przede wszystkim wciągającego i trzymającego w napięciu spektaklu. [Tomasz Raczkowski]
Po„Opowieściach ze wsi obok”– najoryginalniejszej premierze wiosny 2022 roku, dostępnej jako ebook i audiobook – ukazuje się kolejny zbiór opowiadań Mirosława Miniszewskiego osadzonych w magii prowincjonalnego uniwersum. Wszystko okraszone tęczową dżędą, czarnym humorem, psychoanalityczną wnikliwością i filozoficzną goryczą oraz, już tradycyjnie, koglem-moglem.
Obsada aktorska, bez gwiazd wielkiego kalibru, sprawdziła się doskonale. Reżyser od samego początku zręcznie buduje atmosferę grozy tak, że niepokój nie opuszcza widza długo po napisach końcowych – choć to wydaje się być charakterystyczne dla Astera.